Nie wiem czy mogę mówić, że mam doświadczenie. Ot, wykarmiłam, wiem jak wycierać gluty i rozumiem jego język. Minęły dwa lata, a u nas w domu wszystko zacznie się na nowo. Ile matek tyle teorii na temat zajmowania się dzieckiem. A w teorii wszystko przychodzi łatwo.
Powrót na uczelnię w charakterze prowadzącego zajęcia niewątpliwie był stresujący. Ale dał nowe doświadczenia i przede wszystkim odwagę. Myślę, też, że to pozwoliło mi lepiej przygotować do mojego własnego pisania. Pisania, które dopiero staje się kreatywne.
Czy minimalizm jest dla wszystkich? Pewnie nie – inaczej byłoby trochę nudno na świecie. Upraszczanie życia jest bardzo elastycznym pojęciem.
Zaczęłam wcale nie tak dawno temu. No i ku rozpaczy moich nieprzyjaciół i wrogów kontynuuję. Nie mam jeszcze dość. Znaczy, że pisać będę. Z sobie wyznaczoną (nie)regularnością.
Dialogi to bardzo nieskoordynowane myśli. Najlepsze powstają, kiedy dajesz się ponieść niekontrolowanej paplaninie. Ale trzeba podjąć ryzyko i z drugim człowiekiem porozmawiać. A ten nie
Podjeżdżam pod jej biały dom. Wiem, że zaraz zaprowadzi mnie do lasu. Nerwowo się uśmiecham. Walizkę mam też już spakowaną. To chyba ostatnia taka podróż.
Nie pamiętam momentu, kiedy rodzice przynieśli ją do domu. Do dziś nie mam pewności, że ktoś jej nam po prostu nie podrzucił. Może być też
Do karpia, na przedświąteczne rozluźnienie – kilka dialogów z życia zdjętych. Podobno mi słowo drukowane szkodzi na mózg. To sprawdźcie sami, co robi słowo wypowiedziane.
Na pewno sypało wtedy śniegiem. Jestem przekonana, że to była śniegowa burza – została w moim sercu na zawsze. W oprószonej wówczas Bochni, w 11.
W moim życiu słowa mają ogromne znaczenie. Złamać dane słowo – z premedytacją – jest czynem niewybaczalnym. Albo przynajmniej takim, za który trzeba solidnie zadośćuczynić
