Słowa, nawet jeśli się je wycina z kontekstu, zawsze zostaną słowami. Budują, rujnują, przeobrażają życie. Towarzyszą pielęgnowaniu relacji z samym sobą i otaczającym światem. Mają rytm i sprawiają, że idziemy dalej lub zatrzymujemy się przed świtem. Nawet jeśli wciąż powtarzamy te same historie. Bywa, że rozumiemy je inaczej. Słowa mimo, że ulotne – są obecne tam, gdzie dokonuje się zmiana.

Słowa, które przewinęły się przez moje życie przyklejam do swojego serca. Dość mocno, chociaż najzwyklejszym klejem. A jeśli jakiś temat nurtuje mnie bardziej i drąży moje myśli i w pewnym sensie włada również ciałem – to staram się to wyrazić w kolorach i kawałkach elementów, które tylko pozornie do siebie nie pasują. Czasem widzicie je tutaj na blogu.

Korzystając z okazji, że możemy spotkać się w tym tekście – zapraszam Cię do oglądania moich prac w czytelni Miejskiej Biblioteki w Bochni.