Spotkanie kolażowe za nami. Zapraszam na kilka słów płynących prosto z serca.  

Na początku było słowo. Naprawdę. Potem każda z uczestniczek nadała mu nowe znaczenie. Wycięła z kontekstu i zaopiekowała się – a to też sztuka. Praca umysłu w połączeniu z relaksem i zapachem dzikiej pomarańczy. To taka moja propozycja na ukołysanie zmysłów. 

Buszowanie między wersami i własnymi myślami to spotkanie z samym sobą. Pierwsze warsztaty niewątpliwie będą mi się kojarzyć z ogromem kobiecej energii i potokiem słów. Kolaż to praca z fakturą i warstwą językową, ale przede wszystkim praktyka uważności. Poczucie, że jest się tu i teraz i można tworzyć z tego, co się ma. Wszystko po to, by zwolnić, złapać oddech i pobudzić umysł. Spotkanie ze sztuką w znaczeniu dosłownym.

Pomysł na takie warsztaty powstał jak zwykle między słowami. Zrodził się z potrzeby spotkania z ludźmi. I tak po nitce do kłębka albo raczej od słowa do słowa – i w tym momencie opowiadamy już o historii, która wydarzyła się naprawdę. Jest to też historia mojej osoby i szukania siebie na nowo. Ja lubię kleić słowa w nieoczywiste połączenia, tak powstają najpiękniejsze sentencje. Słowne konotacje bywają zaczynem absurdu, z którego rodzi się refleksja a czasem i rozmowa.Tak więc kolaże mają potencjał. 

Podobno było warto przyjechać aż z Tarnowa. Tym bardziej cieszę się i dziękuję za to spotkanie ludzi wrażliwych na słowo. Dziękuję, że obserwując i podrzucając kolejne kolażowe wyzwania mogłam doświadczyć tylu znaczeń i światów. W atmosferze spokoju, wyluzowania i mocnego zapachu! Już dziś zapraszam na następne spotkanie między w(i)ers(z)ami. Dziękuję Galerii Białej za zaufanie i patronaż.