Wiersz pisany w trzydziestym roku życia.

Dzisiaj, gdy senność osiąga szczyty głaszczę swojego emocjonalnego wilka. Żeby tak nie szalał. Oswajam, więc dzisiaj umrę. Na chwilę. Ale zanim umrę, to wrzucę jeszcze kilka zapisków z ostatniego czasu. Zapraszam po trochę humoru.

To były miesiące pełne zwrotów akcji, nieporozumień, podziałów i szukania ukojenia. W takim razie umówmy się, że to podsumowanie dotyczyć będzie roku poetyckiego. Piszę o życiu, relacjach, polityce i przywarach.

Dużo tu pomieszania z poplątaniem. Ilość myśli przecinających synapsy, pod naciskiem emocji kurczą się. Zdają się krzyczeć, że ten tekst jest o niczym. I tak się dzieje w istocie.

Na potrzeby dobrego funkcjonowania w przestrzenie tego bloga ustalmy sobie pewien fakt. Codzienność to bardziej proza, niż poezja życia. Jednakże, po zapoznaniu się z

Nie wiedziałeś, że wydałam tomik? Ups! Trochę Cię ominęło. Ale możesz to szybko nadrobić. Chętnych zapraszam do małego zestawienia 10 najbardziej lubianych fraszek na moim instagramie.

Wstyd się przyznać, ale następne zdanie nie jest tylko metaforą. Trzeba odkurzyć komputer. Powoli, w swoim tempie wracam do tematu pozostawiania tutaj swoich myśli,

Powrót na uczelnię w charakterze prowadzącego zajęcia niewątpliwie był stresujący. Ale dał nowe doświadczenia i przede wszystkim odwagę. Myślę, też, że to pozwoliło mi lepiej przygotować do mojego własnego pisania. Pisania, które dopiero staje się kreatywne.

Dialogi to bardzo nieskoordynowane myśli. Najlepsze powstają, kiedy dajesz się ponieść niekontrolowanej paplaninie. Ale trzeba podjąć ryzyko i z drugim człowiekiem porozmawiać. A ten nie

Do karpia, na przedświąteczne rozluźnienie – kilka dialogów z życia zdjętych. Podobno mi słowo drukowane szkodzi na mózg. To sprawdźcie sami, co robi słowo wypowiedziane.

Impulsywni żyją krócej. Muszą częściej przepraszać. Dodatkowo jeśli są wrażliwi – przeżywają intensywniej. Nie potrafią wprost dzielić się swym smutkiem. Pamiętają zdrady, które wyryły się

W klimacie listopadowej zadumy. Zanim zaczniemy tęsknić, za tym kogo braknie. Ludzi najlepiej poznaje się podczas rozmowy. Ci ciekawsi jawią się jako egzotyczna podróż. Aurę

-Powiedz mi Stary. Czy na naszym balkonie da się zamontować hamak?
-Po co Ci znowu hamak?
Zaśmiał się drwiąco. Nigdy nie potrafiła zrozumieć, dlaczego pytania

W moich zeszytach – częściej kalendarzach – marginesy zawsze zapełnione były luźnymi myślami. Niekończącymi się marzeniami. Komentarzami rzeczywistości. Żyjąc w wiecznym niedoczasie gubiłam istotnie powiązane

To podrzucam kilka dialogów życiowych, kilka pocisków dosłownie wyrwanych z kontekstu. Tych, które śmiało można nazywać myślami przerwanymi.
***
To była jedna z tych kłótni