Poezja to zlepek słów. Nawet i zlepek światów. Nawet jeśli te światy mieszkają w Tobie. Poetycznie od zawsze walczą we mnie dwa wilki. Ten, który mówi pisz fraszki. I ten, który najczęściej tylko obserwuje, by zaraz potem rzucić się do serca rozszarpując emocje. Na strzępy. Nie robi mi krzywdy. Raczej pokazuje tę część prawdy, której mało kto się spodziewa. Tej prawdy, która tkwi za zamkniętymi drzwiami. Dzisiaj, gdy senność osiąga szczyty głaszczę swojego emocjonalnego wilka. Żeby tak nie szalał. Oswajam, więc dzisiaj umrę. Na chwilę.
Ale zanim umrę, to wrzucę jeszcze kilka zapisków z ostatniego czasu.
Jeśli coś Ci się spodobało, śmiało – udostępnij!
Może tez zaglądnąć do kategorii POZEJA PANY po inne fragmenty twórczości.
Moge zapytać gdzie pracujesz, tzn czym się zajmujesz? Pytam, ponieważ obserwuje Cie na instagramie, jesteś praktycznie tam cały czas i wciąż robisz coś dla dzieci, coś dla Siebie. Doba ma 24 h. Jestem pod wrażeniem Twojej osoby i z wielkim zachwytem Cie oglądam!
Pozdrawiam 9.
Cześć. Instagram to tylko mały wycinek rzeczywistości. Często wrzucam tylko smaczki. Życie raczej zwykłe, może nieco kreatywne 🙂 Zapraszam w wolnej chwili na priv 🙂